Welkom kleine jongen

Vanmorgen omstreeks halfacht rinkelde mijn gsm. Ik vermoedde al waarom maar toen ik mijn vader aan de lijn kreeg wist ik het helemaal zeker. Mijn jongste zusje is bevallen.
Vanaf vandaag heb ik dus mijn eerste petekindje. Vincent is een wolk van een baby. Hopelijk wordt ik een wolk van een peter.
Aan de fiere ouders, nogmaals proficiat he.

Even wat surftips

Een mens komt soms nogal wat tegen tijdens het rondsurfen op het internet. Graag deel ik deze ontdekkingen eens met anderen.
Eerst wil ik eens 2 sitejes in de kijker zetten van 2 collega's van me.

• Erik is een collega die sinds kort naast me zit op het werk, een toffe pee, die al heel wat watertjes doorzwommen heeft voor hij als collega naast mij terecht kwam. Een snelle pen en een scherpe geest heeft hij wel. Dat lees je hier op zijn weblog.
• Tom is een andere collega van me, al sinds jaren. Wel deze jongen staat voor een grote stap in zijn leven. Binnen enkele maanden stapt hij in het huwelijksbootje met zijn Wendy, en tegelijkertijd is hij dan nog eens bezig met een huis te bouwen. Hier lees je er meer over. En alsof dat allemaal samen met mij heelder dagen verdragen nog niet genoeg is doet hij dan nog iets met pc's achter zijn uren. Ontdek hier zijn scherpe prijzen.
• Deze week kwam ik ook nog een leuke weblog tegen van mijn oude school waar ik na vele mislukkingen eindelijk het geluk had om mijn middelbare studies te beëindigen. Waar wij het vroeger met een papieren schoolkrantje moesten doen staan zij niet stil maar gaan mee met hun tijd. Check de Pat@.
• Interressante concertreviews, daarvoor ken ik maar een adres. Deze leraar gaat in zijn vrije tijd volledig op in muziek. Het is daarbij ook ne supergoeie kameraad dus zijne link mag zeker niet ontbreken. Check het Markec universum.
• En per toeval kwam ik terecht op de site van één van mijn favoriete standup comedians. Jawel, Nigel Williams heeft sinds kort het blogvirus ook te pakken.

Zo dat was een ei dat er even uit moet, hopelijk lezen jullie ze met evenveel plezier als ik.

A day to remember.

Vandaag was het woensdag 21 maart 2007. Voor velen maarkeerde deze dag de eerste van dag van de lente, niet dat er veel lente te merken was tussen de hagelbuien, regenvlagen en smeltende sneeuw die ons vandaag rond de oren gegooid werd, voor anderen weer een zoveelste gewone dag in een gewone week.
Niets van dat alles hier, deze dag is voor mezelf echt wel historisch te noemen.
Vanmorgen werden we immers bij de notaris verwacht voor het verlijden van de akte zoals dat mooi heet. Die akte had betrekking op de aankoop van ons huis.
Eindelijk, een dag waar we lang naar zaten uit te kijken was eindelijk aangebroken.
Ik kan met geen woorden uitleggen wat een gevoel het geeft om die beslissende handtekeningen neer te krassen. Onbeschrijflijk komt nog het dichtste in de buurt.
Deze namiddag ben ik met het vrouwtje ook nog eens naar Ikea gegaan om nog wat ideekes op te doen want binnen enkele weken trekken we erin en wat extra ideetjes zijn dan altijd mooi meegenomen qua inrichting uiteraard. Veel gezien, maar nog niks gekocht. Dat houden we voor als we er werkelijk intrekken.
Dat intrekken zelf zal niet voor onmiddelijk zijn, maar voor de laatste week van april. 30 april moeten we hier immers weg zijn. Dat zal wel geen enkel probleem opleveren, we hebben poten aan ons lijf. En anders kennen we nog wel mensen met poten aan hun lijf ;-)

Belangrijke dagen naderen

Een paar belangrijke dagen komen met rasse schreden dichterbij. Allereerst is er de aankoop van ons huis, woensdag 21 maart worden we bij de notaris verwacht om de acte te ondertekenen. Een hele stap in een mensenleven is dat toch, gedaan met huren binnenkort betalen we voor ons zelf.

Dezelfde week wordt mijn zus waarschijnlijk voor de 2e keer moeder. Ik heb het geluk dat ik peter mag worden. Ze heeft het zwaar de laatste weken van haar zwangerschap. Gisteren ben ik nog met haar, haar zoontje en mijn andere zus wat gaan winkelen in de stad. Wie weet was het wel de laatste keer dat we dat konden doen voor ze bevalt. Wou het natuurlijk weer lukken dat er een draaimolen was opgesteld en dat had de kleine natuurlijk al eerder dan ons gezien. Het was erg gezellig.

God en klein pierke

Net terug thuis van een superaangename avond toneel in het Theatrium in Mechelen. Het ging om een reisvoorstelling van het Echt Antwaarps Theater. Het was een blijspel, uiteraard zoals we ze kennen, van de hand van Ruud De Ridder die ook een van de 2 hoofdrollen voor zijn rekening neemt, God en klein pierke. Het gaat over een theaterkoppel ,zoals we er wel enkele kennen (denk maar aan Nicole en Hugo, Johnny Voners en Janine Bisschops), die reeds 24 jaar lief en leed met mekaar delen zowel op als naast de scène.

Het is vooral een ode aan het theater en aan het publiek. Getuige de slagzin, zonder publiek geen artiest. Uiteraard is het komisch en een beetje populistisch, daar staat het Echt Antwaarps Theater voor bekend, maar toch is er een uitgebreide ruimte voor sérieux.

Voordien nog lekker gegeten in het Theatrium samen met mijn zus en mijn ouders. Een avondje om in te kaderen.