Aan alle mooie liedjes komt een einde

Aan alle mooie liedjes komt een einde. Zo ook dus aan mijn 2 weken vrij van werk. Maandag zullen we weer aan de slag moeten gaan. Het waren natuurlijk wel productieve weken. Niet echt gerust, maar dat kan ook moeilijk anders als je een verhuis te doen hebt. De meeste dingen staan nu op hun plaats, behalve nog enkele dozen, maar daar is geen haast bij. Daar moeten we binnenkort maar eens grote kuis in doen om na te kijken wat we willen houden, en wat we eventueel kunnen wegdoen. Ebay zal misschien wat extra items te verkopen krijgen. Binnenkort is het trouwens weer wekelijkse rommelmarkt op zondag in Mechelen en mijn vrouwtje vind het wel eens leuk om daar wat zaken aan de man te brengen. Vandaag ga ik gewoon nog eens lekker relaxen en morgen ook nog eens naar een trouwfeest van een collega. Het zal helaas veel te snel weer maandag zijn.

Met dank aan de belastingen

Ken je dat moment?

Je komt thuis en op de vloermat ligt een witte omslag met rechtsboven het logo van de Federale Overheidsdienst Financiën. Zweetdruppels beginnen te parelen op je voorhoofd. Je vingers worden ijskoud. Is het betalen of terugkrijgen?

Ik scheur de enveloppe open en probeer zo snel mogelijk te lezen om aan het verdict te komen.

Jawel hoor, we hebben ook eens chance. Een vreugdesprongetje en we zijn gelukkig. Misschien handig om de schade aan mijn wagen te repareren. :-)

Frustratie ten top

Wat een rare dag was het. Nu we verhuisd zijn heb in een garage aan de straatkant. Het nadeel is dat het een nauwe straat is waar je moeilijk kan draaien wegens geparkeerde wagens aan de overkant. En aangezien ik het niet gewoon ben van in een garage te rijden is er zonet een ongelukske gebeurd. Het was pas de 2e keer dat ik er in reed en er kwamen auto's van beide kanten af in de straat. Ik was dus nogal gehaast en nerveus om binnen te rijden. En natuurlijk schaarde ik met de wagen de zijkant van de poort. Resultaat een hele kras van bijna 1 meter aan de zijkant van mijn wagen. Ik begon te vloeken als een ketter, uit onmacht en frustratie. Zette mijn wagen buiten en ging op zoek naar een gewone parkeerplaats op de straat.

Gevloekt dat ik heb, dat kan je je niet voorstellen....

De overbuurman, een nogal vet manneke kwam al buiten klagen over nachtlawaai, in plaats van te komen kijken wat er aan de hand was. Mooie eerste indruk van die man, dat zal nogal iets geven in de toekomst misschien.

Het was al het 2e probleem met de garage vandaag. Vanmorgen kreeg ik de poort na het buitenrijden ook al niet dicht wegens dat ze nogal verroest is. Een vriend is dan eens komen kijken en heeft het gelukkig kunnen oplossen.

Maar nu dit weer.

Ik denk er sterk over om heel die poort weg te halen en ze dicht te metsen, dat geeft meteen een extra kamer. Ik ga ze toch even niet meer gebruiken. Mijn buik is er al van vol.

Inwendig zit ik nu nog te vloeken......