Kleine Didier

Op een dag verhuist de kleine Didier naar de buiten en koopt bij een oude boer een ezel voor 100 EUR.
De boer moet de ezel de dag erop bij Didier thuis brengen, maar die bewuste
voormiddag .

- "Sorry jongen, maar ik heb slecht nieuws : mijn ezel lag deze ochtend dood
toen ik hem wilde voederen."
- "Wel dan, geef me gewoon mijn 100 EUR terug."
- "Maar dat kan ik niet. Ik heb alles al uitgegeven ..."
- "Wel goed dan, breng me dan toch die ezel maar."
- "En wat ga je er wel mee doen, dan ?"
- "Wel, ik ga hem als prijs verloten in een tombola."
- "Maar je kunt toch geen dode ezel verloten !"
- "Zeker weten van wèl !! Ik zal gewoon aan niemand zeggen dat ie dood is."

Daarop bedenkt de boer dat het eigenlijk zijn probleem niet is, en vindt dat
hij het voorstel van de jongen niet moet afkeuren.
En hij levert dus de dode ezel af bij de kleine Didier.

Eén maand later loopt de boer nog eens bij de kleine Didier langs :

- "En, jongen, hoe is het nu met mijn dode ezel afgelopen ?"
- "Wel, zoals ik je al zei : ik heb hem verloot. Ik heb in het totaal 500
tombolabiljetten van 2 EUR/stuk verkocht, en uiteindelijk een winst behaald
van 898 EUR !"
- "En is er dan niemand geweest die geprotesteerd heeft ?"
- "Alleen maar de winnaar. Maar ik heb hem onmiddellijk zijn 2 EUR
teruggegeven, en klaar was kees !"


Epiloog : Ondertussen zijn de jaren voorbijgegaan. Didier is groot
geworden. Hij is nu minister van financiën .