's Nachts na tweeën

Soms heb je van die nachten dat je de slaap niet kan vatten. Dat je eigenlijk weet dat je zou moeten, maar eigenlijk niet kan. Ik zit daar nu mee. Morgenochtend om 7.30 zal die hatelijke wekker weer afgaan en dient er zich weer een nieuwe werkdag aan. Maar eigenlijk voel ik me op dit moment nog te wakker om al onder de wol te kruipen. Het feit dat ik vandaag met de late shift tot 9 uur stond zal er wel voor iets tussen zitten neem ik aan. Het was sowieso al vrij druk op het werk en vanavond had ik ook weinig tijd om op adem te komen.
Het lijkt nu wel of mijn geest nu geniet van de rust, geen rinkelende telefoon, geen werk dat snel gedaan moet worden, gewoon rustig wat zitten typen op een klaviertje voor deze blog die misschien niemand leest. Maar het maakt mijn hoofd leeg, wie weet zou ik me dan zometeen wel bij mijn vrouwtje kunnen voegen. Om te slapen natuurlijk, want zij is al lang naar dromenland.


Ik hou wel van de stilte van de nacht, het mysterieuze, het geheime...
Als het aan mij lag zou ik er echt niet mee inzitten om s'nachts te werken, alleen daar zou mijn levensgezellin het niet mee eens zijn. En in elke relatie is het nu eenmaal geven en nemen uiteraard. Wie weet zou ik dan niet van de dag gaan houden want een mens zit soms tegendraads ineen.
Laat alles maar zoals het is, het is fijn zo.